انتخاب یونیتها و ظرفیت سیستم در طراحی VRF
یکی از مهمترین مراحل در طراحی سیستم vrf انتخاب یونیتهای داخلی و خارجی با ظرفیت مناسب است. این انتخاب باید بر اساس تحلیل نیازهای پروژه، شرایط محیطی، و ویژگیهای ساختمان انجام شود. ظرفیت سیستم نقش حیاتی در عملکرد کلی آن دارد، زیرا تأمین سرمایش و گرمایش مورد نیاز در شرایط مختلف به آن وابسته است. در ادامه، به بررسی جزئیات مرتبط با انتخاب یونیتها و ظرفیت سیستم میپردازیم:
ظرفیت یونیتهای داخلی
یونیتهای داخلی وظیفه توزیع سرمایش و گرمایش در فضای داخلی ساختمان را بر عهده دارند. انتخاب ظرفیت این یونیتها باید بر اساس بار سرمایشی و گرمایشی هر محیط صورت گیرد. در این انتخاب باید موارد زیر مدنظر قرار گیرد:
بار حرارتی و برودتی: ظرفیت یونیت داخلی باید متناسب با میزان گرما یا سرمای موردنیاز هر اتاق باشد. این مقدار با در نظر گرفتن عواملی مانند متراژ، ارتفاع سقف، تعداد افراد، و تجهیزات الکترونیکی موجود در فضا محاسبه میشود.
تعداد یونیتها: بسته به تعداد اتاقها و کاربری فضا، ممکن است نیاز به چندین یونیت داخلی وجود داشته باشد. برای مثال، در ساختمانهای اداری، هر اتاق ممکن است یک یونیت مستقل نیاز داشته باشد.
نوع یونیت داخلی: یونیتهای داخلی VRF در انواع مختلف مانند دیواری، سقفی، کاستی و کانالی عرضه میشوند. انتخاب نوع یونیت به طراحی داخلی ساختمان و نیازهای کاربران بستگی دارد.
ظرفیت یونیتهای خارجی
یونیتهای خارجی نقش مهمی در تأمین انرژی مورد نیاز یونیتهای داخلی ایفا میکنند. در طراحی سیستم vrf ظرفیت یونیت خارجی باید به گونهای انتخاب شود که:
پاسخگوی اوج مصرف باشد: در زمانهایی که تمامی یونیتهای داخلی به صورت همزمان فعال هستند، یونیت خارجی باید بتواند عملکرد پایدار و مؤثری داشته باشد. این شرایط معمولاً در فصول تابستان یا زمستان رخ میدهد.
تطابق با شرایط محیطی: شرایط آبوهوایی منطقه، مانند دما و رطوبت محیط، بر ظرفیت یونیت خارجی تأثیرگذار است. برای مناطق گرمسیری، یونیتهایی با ظرفیت بالاتر مورد نیاز است.
توانایی پشتیبانی از یونیتهای داخلی متعدد: یونیت خارجی باید توانایی پشتیبانی از تعداد معینی یونیت داخلی را داشته باشد. این تعداد معمولاً در مشخصات فنی دستگاهها ذکر میشود.
انتخاب ظرفیت بر اساس اوج مصرف
یکی از نکات کلیدی در طراحی سیستم VRF، انتخاب ظرفیت مناسب برای پاسخگویی به شرایط اوج مصرف است. در زمان اوج مصرف، تمامی یونیتهای داخلی فعال هستند و نیاز به سرمایش یا گرمایش به حداکثر میرسد. برای انتخاب ظرفیت:
محاسبه دقیق بار کل سیستم: مجموع بار سرمایشی و گرمایشی تمام یونیتهای داخلی محاسبه میشود.
در نظر گرفتن ضریب همزمانی: معمولاً همه فضاها به طور همزمان به حداکثر ظرفیت نیاز ندارند. برای همین از ضریب همزمانی (Diversity Factor) استفاده میشود تا ظرفیت مناسب محاسبه شود.
طراحی سیستم با اندکی مازاد: برای جلوگیری از کاهش کارایی در شرایط اوج مصرف، ظرفیت سیستم کمی بالاتر از مقدار محاسبهشده در نظر گرفته میشود.
ملاحظات اقتصادی در انتخاب ظرفیت
ظرفیت بیش از حد یا کمتر از نیاز میتواند پیامدهای اقتصادی منفی داشته باشد:
ظرفیت کمتر از نیاز: اگر سیستم نتواند نیازهای سرمایشی و گرمایشی را به طور کامل تأمین کند، کاربران تجربه ناخوشایندی خواهند داشت و ممکن است سیستم بیش از حد کار کند که منجر به استهلاک سریعتر آن میشود.
ظرفیت بیشتر از نیاز: انتخاب سیستمی با ظرفیت بالاتر از نیاز، علاوه بر هزینه اولیه بیشتر، ممکن است موجب کاهش راندمان انرژی و افزایش هزینههای عملیاتی شود.